आँफैभित्रका चर्का
कल्याङ् मल्याङ् सुन्दा सुन्दा
मेरा मश्तिष्कका तन्तु
सबै गलिसक्दा,
स्वार्थका गन्धहरु
पछ्याउँदा पछ्याउँदा
लाल मेरा आँखा
त्यसै थाकिसक्दा ...
आनन्दको तिर्खा व्याप्त हुन्छ ।
भो! भएन!
अब मेरा भगवान देख्नु पर्यो
मेरा देउता सुन्नु पर्यो
भन्दै एक टक
अचल भइ
टक्क कुर्सीमा अडिन्छु
अनि टेबुलको फुस्रो धुलोमाझ
जेलिएका चिल्ला धर्साहरु
पछ्याउँछु जहाँ
एक एब्स्ट्रयाक्ट चित्र बन्छ
एक विचित्र आकृति कोरिन्छ...
र उता
घडीको टिक् टिक्, टिनिनि घण्टी बज्छ
कम्प्युटरको स्वाँ, कर्णप्रिय मन्त्र जप्छ
म पाउ पर्छु, प्रणाम गर्छु
मैले अनुभव गरेको मेरा ती ईश्वरलाई
अनि चेष्टा गर्छु
कि म भोलि फेरि
मन्दिरभित्रको त्यो ढुङ्गोमा
मेरा देउता अर्थ्याउनेछु
सल्लाघारीको कुनै एक बोटको
आउँदो सालको लालीगुराँस
अर्पण गर्दै
मनको शान्ति, मेरो स्वार्थ
ग्रहण गर्नेछु ।
Tuesday, November 23, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
dami cha hajurba jhi.......
Mingling the material, and spiritual feeling huh!!! :)
Anyways, I really enjoyed reading this bro.
thank you durga.
indu dai: dhanyabad. I think such a mingling is human and natural. bhitra vacuum hune bittikai manche bhagwan khojdai hidna thali halne.
Post a Comment