ऊ दियालो बन्नुपर्छ

रुखा ,अँध्यारा
पर्खालहरु माझ
आज उसका
जिज्ञासु आँखाहरु
सिमानाहरु नियाल्दैछन् ।
साँधभित्रका ... बाहिरका
अन्य साँधहरुबीच
कुनै मैदान खोतल्दैछन्
उसका जोशिला हातहरु ...
मानौँ युवा आगो
कतै झिल्सिहाल्न उत्सुक छ
सल्किहाल्न इच्छुक छ ...
त्यो तेज ज्वाला ...
त्यो अनन्त शक्ति ...
तर
ऊ किन देख्न चाहान्न
त्यो एक ढिक्का संसार ..
त्यो परिधिरहित सौर्यमण्डल ..
अनि त्यो अपार ब्रह्माण्ड नै
जहाँ उसका साँधहरु
स्वत: विलिन ..अस्तित्वहीन छन् ..
ऊ किन किमार्थ
बन्न चाहान्न
तारा ,चन्द्र ,सूर्य जस्तै ..
वा कुनै दियालो नै ...
आजको यस्तो ऊ
के भोलिको
कुनै एक पर्खालको
फगत् एक ढुङ्गा ?