म र मेरो पंखा

विहान घाम उदायो...
र म ब्युँझेँ...
अनि मैले सम्झेँ
अाफुलाई....मेरा वास्तविकताहरु...
तर
म ब्युँझिएको रहेनछु...
ब्युँझाइएको रहेछु..
पहिलो लेक्चर सुन्नुपर्ने
वाध्यताद्वारा...
र म विरोध गर्न सक्दिन।
यता उता
धमिला भित्ताहरु...
माथि
पंखा घुमिरहेछ...
यो त सधैँ घुमिरहन्छ..
सुसेली रहन्छ..
त्यो सानो सानो
हुरीको धुन,
जसमा के छ ...?
माया ...पीडा... रोदन
बुझ्ने चेष्टा म गर्दिन..
किनकि यो मेरो अनविज्ञता
मेरो शक्ति हो...
मेरो गर्मीको शीतलता हो...
मेरा अधिनायकवादी औँलाहरु
उसको रेगुलेटरका
चालक हुन्...
ऊ मेरो दास हो,
र म
मेरै अधिनायकवादी परिस्थितिहरुको
एक विवश गुलाम हुँ।‌

चित्रभित्र आकाशमा

अदृश्य क्षितिजसामु
कोही उभिएर
अनन्त आकाशको संकुचन
च्यातिएरह‍ेछ अनि
केही खाेजिरहेछ
त्याे निलाे गहिराइमा ..
त्याे अपार साँधहीनताबीच,
जहाँ स्वयम् ऊ बिलाइरह‍ेछ ..
जहाँ सबै हराइरहेछन्
र जहाँ
हराउनु बाध्यता हो |
र ..त्यहाँ कोही
केही गुंजन
पछ्याइरहेछ
अनि मागिरहेछ
त्यो निर्वाध स्वतन्त्र उडान
जसलाई हुरीको वेग स्वीकार्य छ...
जसमा चट्याङ्गका हरेक गर्जन
पाखा पाखामा रेटिने
सारंगीका अाँसु बन्छन्
र ती अल्प पलका
उज्यालाहरू...क्षणिक झल्काहरू
कालरात्रिमा
त्यो अनिश्चित मार्गका
आसपासमा
बल्ने बत्तीहरू हुन् |
मुलायम बादालू स्पर्शबीच
त्यो सफर एक भ्रम हो ;
अवादलहरुबीच त्यो
एक क्रान्ति हो ...
जसमा सबै छन्
र कैयाैँ त्रसित छन्
जो कल्पिरहेछन्
माेडपारिका अनिश्चयहरु
जो साेचिरहेछन्
हाेडभित्रका परिचयहरु...
लक्ष्यको अर्थहीनतामा
उम्लिएका क्रोधहरू
क्लेष पाेतिएकाे
त्यो सजीव चित्रका
अवान्छित् टाटा हुन् |
तर कोही ..
चित्रभित्र आकाशमा ..
त्यो सपनीको अमुर्ततामा ..
आफैँलाई खाेजिरहेछ ,
बाँच्नुकाे अर्थ काेट्याइरहेछ|

चर्चित कथाहरु

ती सबै
अाजका चर्चित कथा हुन् |
ती कथा हुन्
किनकि तिनमा
पात्रहरुको ब्यथा छ ...
पात्रहरुको आहुति छ !
तिनमा परिस्थिति
अनि समयका चोटहरु छन् |
तिनै कथामा
शाेषक समाजका
स्वार्थी प्रष्फुटनहरु छन् ...
जसका बिष्फोटसंगै
ती एकल चरित्रहरुका
आशा,अाकांक्षा र सपनाहरू
क्षतविक्षत छन् ...
यस्त‍ैै मार्मिक पीडाहरूमा
बनेका छन् ती ‌‌‍‍चर्चित कथाहरु ;
तिनै चर्चित कथाहरुमा
बगिरहेछन् यी मार्मिक पीडाहरू ;
म यस्त‍ैै कुनै ‍कथा बन्न चाहान्न !
म तिनै दुःखमा जिउन चाहान्न !!