Wednesday, October 14, 2009

शहीद हुनु छैन आमा

एक अपरिचित मित्रमार्फत प्राप्त ...उहाँको भावनाको 'प्रतीक' .. यो कविता ,जसको 'अधिकारी ' स्वयम् उहाँ नै हुनुहुन्छ

सुन आमा, तिम्रो छोरो शहीद हुनेछैन |
ऊ त हुनेछ आँधी,
देश चिरेर सपरिवार वनविहार गर्न हिड्ने निरोपुत्र जनकका
ज्वलन्त राँकाहरु निभाउने आँधी |
ऊ त हुनेछ अग्नि,
राजमार्ग छेऊ दिनहुँ अस्मिताको ब्यापार गर्ने सीताको
सतित्वको परीक्षा लिने अग्नि |
ऊ त हुनेछ भेल
रातको दोश्रो प्रहरमा बागमती चोरी काठमाडौँ डुबाउने शंखधरलाई
बगाएर लाने भेल |
ऊ त हुनेछ मुङ्ग्रो
चाणक्य, कौटिल्यका पाउ मोल्ने हाम्रा अन्शुवर्माहरुका
कोमल हात किच्याउने मुङ्ग्रो |
ऊ त हुनेछ आवाज
राम शाहका शब्द बोकी बहिरा कानका माकुराका जालीलाई
चिर्ने गगनभेदी आवाज |
ऊ त हुनेछ हेम्लक
बीयरको चुस्की लगाई भाडाको चिन्तन गर्ने सुकरातहरुको
सांस रोक्ने तातो हेम्लक |
ऊ त हुनेछ पहिरो
लाश को सगरमाथा चढ्न खोज्ने तेन्जिंग अनि पासांगहरुलाई
सोत्तर पार्ने पहिरो |
ऊ त हुनेछ ऐना
पद्लोलूप हुन पुगेका हाम्रा घाटे भीमसेन थापाहरुलाई
बुढ्यौली को भान गराउने ऐना |
ऊ त हुनेछ कोदालो
सुस्ता, कालापानीमा गढ छोड्ने हाम्रा बलभद्रहरुको
चिहान खन्ने कोदालो |
ऊ त हुनेछ ताप
उधारोको कला र भाषा थोपर्ने अवसरवादी अरनिकोहरुको
सिर्जना खरानी पार्ने ताप |
ऊ त हुनेछ भूकम्प
जनता को टाउकामा हरदम बूट बजार्न उद्यत भक्ति थापालाई
धराशायी बनाउने भूकम्प |
ऊ त हुनेछ तरङ्ग
पहिचान खतरामा पर्दा भाषा प्रयोग गर्न हिच्किचाउने भानुभक्तको
जिब्रो जलाउने बिजुली को तरङ्ग |
सुन्यौ आमा? राहत को सास फेर
कम से कम तिम्रो छोरो शहिद त भएर मर्ने छैन |
नरोऊ आमा, म शहीद हुने छैन ,
शहीद त आजकल,
घरझगडामा कुटियेर, गाडीबाट किचियेर,
झड़पमा मारियेर, बेपत्ता पारियेर,
दिनदिनै लाखौको भीडमा मिसियिरहेछन,
सरकारी क्षतिपुर्तिको मोहताज भएर |
र, अन्त्यमा बिलाईरहेछन कुनै स्मारकको
भित्तामा खुइलिएको नाम भएर |

Sunday, October 11, 2009

ऊ दियालो बन्नुपर्छ

रुखा ,अँध्यारा
पर्खालहरु माझ
आज उसका
जिज्ञासु आँखाहरु
सिमानाहरु नियाल्दैछन् ।
साँधभित्रका ... बाहिरका
अन्य साँधहरुबीच
कुनै मैदान खोतल्दैछन्
उसका जोशिला हातहरु ...
मानौँ युवा आगो
कतै झिल्सिहाल्न उत्सुक छ
सल्किहाल्न इच्छुक छ ...
त्यो तेज ज्वाला ...
त्यो अनन्त शक्ति ...
तर
ऊ किन देख्न चाहान्न
त्यो एक ढिक्का संसार ..
त्यो परिधिरहित सौर्यमण्डल ..
अनि त्यो अपार ब्रह्माण्ड नै
जहाँ उसका साँधहरु
स्वत: विलिन ..अस्तित्वहीन छन् ..
ऊ किन किमार्थ
बन्न चाहान्न
तारा ,चन्द्र ,सूर्य जस्तै ..
वा कुनै दियालो नै ...
आजको यस्तो ऊ
के भोलिको
कुनै एक पर्खालको
फगत् एक ढुङ्गा ?