मेरो सानो कोठामा
छरिएका वृहत् कृत्रिमता
देखेर म त्यसै दङ्ग छु।
वैज्ञानिक विलाशिताको
भोग गर्ने भाग्य जुराइदिने
ईश्वरप्रति कृतज्ञ
एक मानवका नाताले
स्वनिर्मित केही
बनाउनुपर्यो भनेर
शिशाको टेबुलमाथि
प्लाष्टिकको गमलामा
कुहिएको गोबर, आलो माटो मोलेर
सिर्जना गरिएको
सानो धर्तीको टुक्रामा
म एक बित्ते सिउरी रोप्छु।
म देख्छु
त्यो सिउरी
एक दिउरी पानी हाल्दा
कति मख्ख हुन्छ, कुत्कुतिन्छ
नाच्छ, रमाउँछ, हँसाउँछ...
अनि 'हजुर! हजुर!' पनि भन्छ,
मानौँ ऊ मेरो चाटुकार नै हो
मेरो दुविधाको सुविधा।
कुनै विचार आउँछ,
एक पोको हावा
फु गरेर ऊपट्टि धकेल्छु,
ऊ तल माथि हल्लिन्छ
र भन्दिन्छ 'विचार ठीक छ'।
कहिलेकाहीँ कतैबाट
बाह्य वैचारिक मन्थनको समीर चल्छ,
मेरो सिउरी दायाँ बायाँ हल्लन्छ;
म झ्याल बन्द गर्छु,
पुन: फुक्न थाल्छु
र अन्त्यमा म ऊबाट
'हजुर' नै उघ्राउँछु।
मद्वारा निर्मित ऊ मेरो नयाँ साथी,
गमलाभित्र स्वतन्त्र,
मेरो अहँकारप्रति वफादार,
मेरो कृत्रिमताको आज्ञाकारी,
मेरो सिउरी।
कस्तो राम्रो प्रारब्ध!
छरिएका वृहत् कृत्रिमता
देखेर म त्यसै दङ्ग छु।
वैज्ञानिक विलाशिताको
भोग गर्ने भाग्य जुराइदिने
ईश्वरप्रति कृतज्ञ
एक मानवका नाताले
स्वनिर्मित केही
बनाउनुपर्यो भनेर
शिशाको टेबुलमाथि
प्लाष्टिकको गमलामा
कुहिएको गोबर, आलो माटो मोलेर
सिर्जना गरिएको
सानो धर्तीको टुक्रामा
म एक बित्ते सिउरी रोप्छु।
म देख्छु
त्यो सिउरी
एक दिउरी पानी हाल्दा
कति मख्ख हुन्छ, कुत्कुतिन्छ
नाच्छ, रमाउँछ, हँसाउँछ...
अनि 'हजुर! हजुर!' पनि भन्छ,
मानौँ ऊ मेरो चाटुकार नै हो
मेरो दुविधाको सुविधा।
कुनै विचार आउँछ,
एक पोको हावा
फु गरेर ऊपट्टि धकेल्छु,
ऊ तल माथि हल्लिन्छ
र भन्दिन्छ 'विचार ठीक छ'।
कहिलेकाहीँ कतैबाट
बाह्य वैचारिक मन्थनको समीर चल्छ,
मेरो सिउरी दायाँ बायाँ हल्लन्छ;
म झ्याल बन्द गर्छु,
पुन: फुक्न थाल्छु
र अन्त्यमा म ऊबाट
'हजुर' नै उघ्राउँछु।
मद्वारा निर्मित ऊ मेरो नयाँ साथी,
गमलाभित्र स्वतन्त्र,
मेरो अहँकारप्रति वफादार,
मेरो कृत्रिमताको आज्ञाकारी,
मेरो सिउरी।
कस्तो राम्रो प्रारब्ध!
